يحيي مازني روايت کرده است:

«مدتها در مدينه در خدمت حضرت علي (ع) به سر بردم و خانه ام نزديک خانه زينب (س) دختر اميرالمؤمنين (ع) بود. به خدا سوگند هيچ گاه چشمم به او نيفتاده صدايي از او به گوشم نرسيد. به هنگامي که مي خواست به زيارت جد بزرگوارش رسول خدا (ص) برود، شبانه از خانه بيرون مي رفت، در حالي که حسن (ع) در سمت راست او و حسين (ع) در سمت چپ او و اميرالمؤمنين (ع) پيش رويش راه مي رفتند.

هنگامي که به قبر شريف رسول خدا (ص) نزديک مي شد، حضرت علي (ع) جلو مي رفت و نور چراغ را کم مي کرد. يک بار امام حسن (ع) از پدر بزرگوارش درباره اين کار سؤال کرد، حضرت فرمود: مي ترسم کسي به خواهرت زينب نگاه کند.»[1] .

پی نوشتها :

[1] فاطمه زهرا(س) شادماني دل پيامبر، ص ‍ 862.

منبع : دويست داستان از فضايل، مصايب و کرامات حضرت زينب ؛ عباس عزيزي