در خصوص اربعين و آمدن اسرا به كربلا بايد گفت :
شهيد مطهري در اين خصوص كه اهل بيت امام حسين در روز اربعين به كربلا آمده اند باور دارد كه آن را عقل تایید نمی کند و در منابع دسته اول و معتبر نیامده است. (1)
برخی دیگر از مورخان هم به طور صریح و هم غیر صریح اين مطلب را انکار نموده‌اند.
شیخ مفید در «مسار الشیعه» آورده است:
«روز اربعین، روزی است که اهل بیت امام ، از شام به سوی مدینه مراجعت کردند . نیز روزی است که جابر بن عبدالله برای زیارت امام حسین ع وارد کربلا شد». (2)
شیخ طوسی در «مصباح المتهجّد»(3 ) و ابن اعثم در الفتوح (4 ) نیز همین مطلب را ذکر کرده‌اند. میرزا حسین نوری می‌نویسد:

ادامه »

پس از حادثه کربلا حضرت زینب (س)، حدود یک سال و شش ماه زندگى کرد. حضرت در کاروان اسیران، همراه دیگر بازماندگان قافله کربلا به کوفه و سپس به شام برده شد. اگر چه رهبرى بازماندگان بر عهده امام سجاد بود، زینب کبرى (س) نیز سرپرستی را برعهده داشت.

سخنرانى قهرمانانه زینب (س) در کوفه، موجب دگرگونی افکار عمومى شد. وى در برابر نعره مستانه عبیدالله بن زیاد، آن گاه که به پیروزیش مى‏نازید و مى‏گفت: “کار خدا را با خاندانت چگونه دیدى؟!” با شهامت و شجاعت و صف ناپذیرى گفت: جز زیبایى چیزى ندیده‏ام. شهادت براى آنان مقدر شده بود. آنان به سوى قربانگاه خویش رفتند به زودى خداوند آنان و تو را مى‏آورد تا در پیشگاه خویش داورى کند».

آن گاه که ابن زیاد دستور قتل امام سجاد را صادر کرد، زینب (س) با شهامت تمام، برادر زاده‏اش را در آغوش گرفت و گفت: اگر خواستى او را بکشى مرا هم بکش. به دنبال اعتراض زینب (س)، ابن زیاد از کشتن امام پشیمان شد.

کاروان آزادگان به دمشق رفت. در شام نیز زینب (س) توانست افکار عمومى را دگرگون نماید. جلسه‏اى یزید به عنوان پیروزى ترتیب داده بود و در حضور بازماندگان واقعه کربلا، سربریدة حسین (ع) را در تشت نهاد و با چوب‌د‌ستى به صورتش مى‏زد، زینب کبرى (س) با سخنرانى خویش غرور یزید را در هم کوفت و او را از کرده خویش پشیمان کرد. سرانجام یزید مجبور شد کاروان را با احترام به مدینه برگرداند.

ادامه »

از صبر تو زینب(س) همه عالم شده حیران
با نام تو زینب(س) همه دلها شده گریان

از غصّه و غم هاي تو اي عمّه سادات
بر شيفتگانت همه دنياست خرابات

از كودكي جز رنج و غم و غصّه چه ديدي؟
اي دختر حيدر(ع) تو چقدر آه كشيدي؟!

آن روز كه ديدي پدر با دست بسته
آن لحظه بديدي مادرت پهلو شكسته

آن دم كه ديدي آتشكده شد «در»
آري تو ديدي چه شد صورت مادر(س)

انگار غم و غصّه درون تو نشسته
روزي كه شنيدي ز علي(ع) فرق شكسته

ديدي ز برادر بدن و سر كه جدا شد!
ديدي در آن روز، در آن جنگ چه ها شد!

انگار ندارد به شما غصّه نهايت
بعدش كه كشيدي شما درد اسارت

از كوفه و شامم كه شما خير نديدي
اي دختر حيدر(ع) چقدر آه كشيدي!
محسن زعفرانيه

به نام آن که زیبایی را در هستی آفرید
مقدمه:
خداوند انسان را با هدفی والا و ویژگیهایی منحصر به فرد آفرید. برای هستی از ابتدا تا انتها برنامه ای تدوین کرد و به انسان عقل و اختیار بخشید. پیامبران را برای راهنمایی، هدایت و به نوعی تربیت انسانها مبعوث کرد و رسالت آدم در زمین آغاز شد. خداوند اولین قصه گوی هستی بود قصه ی انسان را برای آدم گفت و وقتی به حسین (ع) رسید، او غمگین شد و گریست. قصه گو نقطه ی اوج و عطف آفرینش را عاشورا قرار داد و در آن همه ی جلوه های زندگی انسانی را در ترکیبی بی نظیر به نمایش گذاشت.
یکی از عاشوار پژوهان بزرگ و معاصر کشورمان، دکتر محمدرضا سنگری است که آثار ارجمندی را در این حوزه فراهم کرده است. ایشان در تعبیری زیبا می فرمایند: «در کربلا از همه ی گروههای سنی نماینده ای حضور دارد طفل یک روزه و شش ماهه، کودک     سه ساله و چهار ساله و ….، نوجوان دوازده ساله و ….، جوان بیست ساله و …..، میانسال و پیرمرد هشتاد ساله .» و در عبارت دیگری با الهام از فرمایش اندیشمندانه و عمیق حضرت زینب (س) که : «جز زیبایی ندیدم» ، می گویند: «کربلا زیباترین تابلویی است که خداوند بر بوم هستی نقاشی کرده است.»
این مقاله با موضوع: کودکان و نوجوانان نقش آفرین در حماسه ی کربلا – نگاشته می شود و در مجال کوتاه این سخن به حضور این دسته از یاران و همراهان اباعبدالله الحسین (ع) در کربلا، توجه می شود.
آنچه بانوی صبور کربلا به عنوان زیبایی از آن یاد می کنند، عشق و اشتیاق حسین (ع) به جلب رضایت خداوند و ارادت خالصانه ی یارانِ ایشان و بذل تمام هستی در این میدانگاه است.
یکی از توفیقات من در مرکز آفرینشهای ادبی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان استان کرمان، این بود که از سال ۷۵ مراسم  عاشورایی ویژه مخاطبین کانون در این مجموعه، شکل گرفت. ابتدا با عنوانِ: شب شعر عاشورا، سپس سوگواره ی عاشورا و در سیزدهمین سال با عنوانِ جدید: همایش آفرینش های عاشورایی. در طی این سالها، برای ایجاد درکی عمیق تر و معرفتی دقیق تر از عاشورا ، هر سال یک موضوع، حادثه و یا شخصیت ، به عنوان محور تعیین می شد. پس  از آن تحقیق در متون معتبر و قابل دسترس آغاز می گردید و پس از گردآوری اطلاعات و فیش برداری، مطالب به زبانی ساده و قابل فهم بازنویسی و تدوین می گردید تا در اختیار کودکان، نوجوانان و مربیان قرار گیرد و بعد از مطالعه و آشنایی با موضوع، به خلق اثر ادبی بپردازند. تداوم و استمرار این مطالعات و در پی آن داوری آثار ادبی کودکان و نوجوانان، زمینه شناختی ارزشمندی را فراهم کرد با شناخت متون، مقتلها، فرازها و شخصیتهای کربلایی و عاشورایی و از جمله ی آنان طیفی از کودکان و نوجوانانِ صاحب نقش در حماسه ی عاشورا حاصل شد این توفیق حتی مجال خلق آثاری در این باب را به من عطا کرد و اکنون با پشتوانه ای ارجمند سیزده سال مطالعه و تفحص در این فضا، امیدوارم سهمی اندک در تحلیل این بخش از بی نظیرترین حماسه ی هستی داشته باشم.

ادامه »

يحيي مازني روايت کرده است:

«مدتها در مدينه در خدمت حضرت علي (ع) به سر بردم و خانه ام نزديک خانه زينب (س) دختر اميرالمؤمنين (ع) بود. به خدا سوگند هيچ گاه چشمم به او نيفتاده صدايي از او به گوشم نرسيد. به هنگامي که مي خواست به زيارت جد بزرگوارش رسول خدا (ص) برود، شبانه از خانه بيرون مي رفت، در حالي که حسن (ع) در سمت راست او و حسين (ع) در سمت چپ او و اميرالمؤمنين (ع) پيش رويش راه مي رفتند.

هنگامي که به قبر شريف رسول خدا (ص) نزديک مي شد، حضرت علي (ع) جلو مي رفت و نور چراغ را کم مي کرد. يک بار امام حسن (ع) از پدر بزرگوارش درباره اين کار سؤال کرد، حضرت فرمود: مي ترسم کسي به خواهرت زينب نگاه کند.»[1] .

پی نوشتها :

[1] فاطمه زهرا(س) شادماني دل پيامبر، ص ‍ 862.

منبع : دويست داستان از فضايل، مصايب و کرامات حضرت زينب ؛ عباس عزيزي

شيخ صدوق، محمد بن بابويه (ره) مي گويد: حضرت زينب (س) نيابت خاصي از طرف امام حسين (ع) داشت و مردم در مسائل حلال و حرام به او مراجعه کرده از او مي پرسيدند، تا اينکه حضرت سجاد (ع) بهبود يافت.

شيخ طبرسي (ره) گويد: حضرت زينب (س) روايات بسياري را از قول مادرش حضرت زهرا (س) روايت کرده است.

از عماد المحدثين روايت شده است که: حضرت زينب (س) از مادر و پدر و برادرانش و از ام سلمه و ام هاني و ديگر زنان روايت مي کرد و از جمله کساني که از او روايت کرده اند، ابن عباس و علي بن الحسين (ع) و عبدالله بن جعفر و فاطمه صغري دختر امام حسين (ع) و ديگرانند.

همچنين ابوالفرج گويد: زينب بانويي عقيله که ابن عباس سخنان حضرت زهرا(س) را در مورد فدک از قول او نقل کرده و مي گويد: عقيله ما، زينب دختر علي (ع) به من گفت.

از ظاهر فرمايش فاضل دربندي و ديگر عالمان چنين به دست مي آيد که حضرت زينب کبري (س) علم منايا و بلايا (خوابها و حوادث آينده) را همچون بسياري از ياران حضرت علي (ع)، مانند ميثم تمار و رشيد هجري و برخي ديگر مي دانسته و بلکه در ضمن اسراري که بيان کرده، به طور قطع و مسلم آن حضرت را از مريم دختر عمران و آسيه دختر مزاحم و ديگر زنان با فضيلت برتر دانسته است.

وي در ضمن فرمايش حضرت سجاد (ع) که به آن حضرت فرموده بود: «اي عمه تو بحمدالله دانشمند بدون آموزگار و فهميده بدون آموزنده هستي.»، گويد: اين فرمايش خود دليل و حجت بر آن است که زينب دختر حضرت اميرالمؤمنين (ع) محدثه بوده يعني به او الهام مي شده است و عمل او از علم لدني و آثار باطني مي باشد.[1] .

پی نوشتها :

[1] فاطمه زهرا(س) شادماني دل پيامبر، ص ‍ 862.

منبع : دويست داستان از فضايل، مصايب و کرامات حضرت زينب ؛ عباس عزيزي

شجاعت حسين (ع) در خواهرش زينب (س) هم بود؛ يا زينب (س) هم در مقام شجاعت قطع نظر از جهت امامت، کمي از حسين (ع) ندارد قوت قلبش به

برکت اتصالش به مبداء تعالي راستي محيرالعقول است.

شيخ شوشتري مي فرمايد: اگر حسين (ع) در صحنه کربلا يک ميدان داشت، مجلله زينب (س) دو ميدان نبرد داشت: ميدان نبرد اولش ‍ مجلس ابن زياد، و

دومي مجلس يزيد پليد.

اما تفاوت هايي که از حيث ظهور دارد، نبرد حسين (ع) با لباسي که از پيغمبر به او رسيده بود، عمامه پيغمبر بر سر و جبه او به دوش، نيزه به همراه و شمشير به

دستش سوار بر مرکب رسول خدا (ص) گرديد با عزت و شهامت وارد نبرد مشرکين گرديد تا شهيد شد.[1] .

پی نوشتها :

[1] زندگاني فاطمه زهرا و زينب، ص 36.

منبع : دويست داستان از فضايل، مصايب و کرامات حضرت زينب ؛ عباس عزيزي

حضرت زينب(س) در خانواده وحي متولد شد. پدر بزرگوارش حضرت علي(ع) شجاع ترين مردان در صحنه نبرد و پيروز هميشه ميدان بود و مادرش حضرت زهرا(س) نيز شجاعت را به كمال دارا بود. امام علي(ع) نه تنها آرزوي شهادت داشت بلكه از اينكه در جنگ احد به شهادت نرسيد، ناراحت بود، كه با مژده رسول خدا(ص) به او، شكرگزاري كرد و سرانجام در 21 رمضان سال چهلم هجري به آرزوي ديرينه خود نايل گشت. حضرت زهرا(س) نيز در هنگام دفاع از موضع ولايت، در حالي كه هنوز بانويي جوان بود، به شهادت رسيد.آري! حضرت زينب(س) دختر علي و فاطمه(س) است و مسلماً صفات و ويژگيهاي اين دو معصوم را به ارث خواهد برد.او از كودكي با شهادت آشنا گشت. قطعاً اين انس به شهادت، ريشه شهادت طلبي اين بانوي مكرمه است و به همين دليل در محرم سال شصت هجري، با كاروان شهادت همراه گرديد، هر چند اين همراهي به شهادت ايشان منجر نگرديد، لكن در جايگاههاي مختلف آمادگي خود را براي كشته شدن در راه خدا اظهار داشت."در مجلس ابن زياد، عبيدا…بن زياد، متوجه حضرت علي بن الحسين(ع) شد و گفت: اين مرد كيست؟ گفتند: علي بن الحسين. گفت: مگر علي بن الحسين را خدا نكشت؟! حضرت فرمود: من برادري داشتم كه نام او نيز علي بن الحسين بود و مردم ظالم او را كشتند. گفت: بلكه خدا او را كشت! حضرت فرمود: خداوند، جانها را به هنگام مرگشان مي گيرد. ابن زياد گفت: آيا تو جرأت داري كه به من جواب بدهي؟! او را ببريد و گردنش را بزنيد! عمه اش زينب(س) شنيد و فرمود: اي پسر زياد! تو كسي را از ما باقي نگذاشتي، اگر قصد كشتن او را داري، مرا نيز با او بكش.” حضرت زينب(س) در اين مجلس و در مواضع ديگري با جرأت و شجاعتي كه به ارث برده بود، همچون مادرش از مقام"ولايت” دفاع نمود، بدون اينكه از شهادت در راه خدا واهمه اي داشته باشد.پس از شهادت امام حسين(ع)، سپاه عمرسعد براي غارت خيمه هاي اهل بيت(ع) هجوم بردند. گروهي از آنان به امام سجاد(ع) رسيدند. امام(ع) در آن حال از شدت ضعف و بيماري نمي توانست از جاي خود برخيزد. وقتي سپاه عمرسعد به امام سجاد(ع) رسيد، يكي فرياد برآورد: به صغير و كبير آنها رحم نكنيد و احدي از آنان را باقي نگذاريد! ديگري گفت: شتاب نكنيد تا با امير عمر سعد در اين باره مشورت كنيم! شمر شمشير كشيد و قصد جان امام(ع) را نمود. حميدبن مسلم گفت: يا سبحان ا…! آيا كودكان كشته مي شوند؟ همانا او كودكي مريض است! شمر گفت: ابن زياد دستور كشتن فرزندان حسين را صادر كرده است. حضرت زينب(س) با مشاهده اين منظره به امام سجاد(ع) نزديك شد و گفت: او كشته نخواهد شد تا من در دفاع از او كشته شوم. سخن حضرت زينب(س) سبب شد تا عمرسعد شمر را از تصميم خود منصرف سازد.(5) هر چند حضرت زينب(س) همراه ساير شهدا به شهادت نرسيد(كه البته از مهمترين دلايل آن مي توان به پيام رساني عاشورا، دفاع از جان بازماندگان خاندان حسين(ع) و سرپرستي كاروان اسيران اشاره نمود)، لكن در راه حفظ دين خدا از همه چيز گذشت و مصايب زيادي را تحمل نمود و به جرأت مي توان گفت در خاندان شهيدان كربلا از نظر تعداد بستگان شهيد، الگوست.

ادامه »